کاوش موضوع آسپرین

استیل سالیسیلیک اسید (با تلفظ /ˈæsp(ə)rɪn/) (به انگلیسی: Acetylsalicylic acid) نام تجاری عمومی‌شده برای اسید استیل‌سالیسیلیک (ASA) است؛ دارویی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) که برای کاهش درد، تب و التهاب استفاده می‌شود و همچنین خاصیت ضدانعقادی دارد. از جمله بیماری‌های التهابی خاص که آسپرین برای درمان آن‌ها به کار می‌رود می‌توان به بیماری کاوازاکی، پریکاردیت و تب روماتیسمی اشاره کرد. آسپرین همچنین به‌صورت بلندمدت برای پیشگیری از حملات قلبی، سکته‌های ایسکمیک و لخته‌های خونی در افراد پرخطر استفاده می‌شود. برای درد یا تب، اثرات آن معمولاً ظرف ۳۰ دقیقه آغاز می‌شود. عملکرد آسپرین مشابه سایر NSAIDهاست، اما همچنین عملکرد طبیعی پلاکت‌ها را سرکوب می‌کند. یکی از عوارض رایج آن، ناراحتی معده است. عوارض جدی‌تر شامل زخم معده، خونریزی معده و تشدید آسم می‌شود. خطر خونریزی در افراد مسن، مصرف‌کنندگان الکل، کسانی که داروهای NSAID دیگر یا داروهای رقیق‌کننده خون مصرف می‌کنند، بیشتر است. آسپرین در مراحل پایانی بارداری توصیه نمی‌شود. همچنین در کودکان مبتلا به عفونت‌ها به دلیل خطر سندرم ری توصیه نمی‌شود. دوزهای بالا ممکن است باعث وزوز گوش شود. پیش‌ساز آسپرین که در پوست درخت بید (جنس *Salix*) یافت می‌شود، دست‌کم ۲۴۰۰ سال است که برای اثرات درمانی‌اش استفاده شده است. در سال ۱۸۵۳، شیمیدان فرانسوی شارل فردریک گرهارت برای نخستین بار سدیم سالیسیلات را با کلرید استیل واکنش داد و اسید استیل‌سالیسیلیک تولید کرد. در ۵۰ سال بعد، شیمیدان‌های دیگر، عمدتاً از شرکت آلمانی بایر، ساختار شیمیایی آن را تثبیت کرده و روش‌های تولید مؤثرتری ابداع کردند. فلیکس هافمن (یا آرتور آیشنگرون) از بایر نخستین کسی بود که در سال ۱۸۹۷ اسید استیل‌سالیسیلیک را به‌صورت خالص و پایدار تولید کرد. تا سال ۱۸۹۹، بایر این دارو را با نام Aspirin معرفی کرده و به‌صورت جهانی به فروش رساند. آسپرین در بیشتر کشورها بدون نسخه پزشک به‌صورت داروی تجاری یا عمومی در دسترس است. این دارو یکی از پرمصرف‌ترین داروها در جهان است؛ با مصرف سالانه حدود ۴۰٬۰۰۰ تن (معادل ۵۰ تا ۱۲۰ میلیارد قرص). همچنین در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. در سال ۲۰۲۳، آسپرین چهل‌وششمین داروی پرنسخه در ایالات متحده بود، با بیش از ۱۴ میلیون نسخه.... بیشتر در ویکی پدیا